Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR)

Een paar weken geleden ben ik met de therapie: Eye Movement Desensitization and Reprocessing of kort gezegd EMDR begonnen. Hieronder kan je wat informatie over de therapie lezen.



EMDR is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende ervaring, zoals een ernstig verkeersongeval of een geweldsmisdrijf. EMDR wordt toegepast bij de verwerking van complexe trauma’s (bijvoorbeeld langdurige mishandeling of misbruik). Voor wie? Voor mensen die last blijven houden van klachten ten gevolge van één of meerdere traumatische gebeurtenissen. Het hierbij vooral om zich opdringende herinneringen aan de traumatische gebeurtenis, waaronder angstwekkende beelden (herbelevingen/flashbacks), nachtmerries en lichamelijke spanningsreacties. Voorwaarde is dat deze klachten zijn ontstaan als direct gevolg van een akelige gebeurtenis en waarbij het denken aan deze gebeurtenis nog steeds een emotionele reactie oproept. EMDR kan ook toegepast worden als onderdeel van een behandeling voor mensen met een fobie of een persoonlijkheidsstoornis. Doel De therapie heeft tot doel dat herinneringen aan een trauma hun kracht en emotionele lading verliezen. Na de therapie wordt het steeds makkelijker om aan de oorspronkelijke gebeurtenis terug te denken.  In veel gevallen veranderen ook de herinneringsbeelden zelf. Het kan ook zijn dat positieve aspecten van diezelfde situatie naar voren komen, die men tot dan toe niet had gezien. Een andere mogelijkheid is dat er spontaan nieuwe gedachten of inzichten ontstaan die een andere, minder bedreigende, betekenis aan de gebeurtenis geven. Deze effecten dragen ertoe bij dat de schokkende ervaring steeds meer een plek krijgt in de levensgeschiedenis van de persoon. Werkwijze De therapeut zal vragen aan de gebeurtenis terug te denken inclusief de bijbehorende beelden, gedachten en gevoelens. Eerst gebeurt dit om meer informatie over de traumatische beleving te verzamelen, daarna wordt het verwerkingsproces opgestart. De therapeut zal vragen de gebeurtenis opnieuw voor de geest te halen, maar nu gebeurt dit in combinatie met een afleidende stimulus. Dit kan de hand van de therapeut zijn of door middel van geluid via een koptelefoon. Het afwisselend prikkelen van de hersenhelften stimuleert het zelfhelend proces van het brein.